Nieuws februari 2010 (klik op de foto's voor vergroting)
Afscheid Abraham
Een zeer bewogen maand, waarin veel gebeurd is, maar waar ik ook veel van geleerd heb. Mijn conclusie is nu, dat ik vanaf nu alleen nog kinderen onder de 10 jaar help. Volwassen mensen kun je wel helpen, maar dan moet je ze ook los laten. Een wijze raad die ik van Pauline kreeg. Ze zegt.”Voor jouw gevoel heb je ze geholpen en wat ze er dan mee doen, geld of materiaal, is verder aan hun en hun verantwoordelijkheid . In beiden gevallen ben jij, je geld kwijt. Alhoewel je dat heel graag wilt blijven volgen………., maar als je ze een vinger geeft,pakken ze je hele hand en gaan zover, om over je leven te gaan beslissen. Ze hebben hier zo hun eigen regeltjes, maar het komt erop neer, dat je als vrouw hier absoluut niets te vertellen hebt. Ze hebben totaal geen respect voor een vrouw en dat ga je merken ook, als je niet naar hun luistert. Volgens Ebraham kun je hier geen 2 mensen helpen, want dat geeft oorlog. Aan de ene kant zegt hij. Ma ik ben zo blij dat je Faxcy nu een kans geeft, want je hebt mij al zoveel geholpen, maar aan de andere kant maakt hij elke dag problemen. Ik had mijn principe om Faxcy te blijven helpen tot dat ik vertrok in april 2010. Ik heb helaas dat moeten verbreken, want door al die problemen, ontnam het mij elke dag mijn blijdschap en voor hem ontnam het inspiratie om nog te schilderen. Heeft in die tijd wel het nodige geschilderd, maar het ontbreekt aan een galerij, op een plaats waar meer toerisme is zoals kololi. Dit mag hij nu zelf verder uitzoeken. Gelukkig heeft hij er begrip voor en houdt zich aan de afspraken, ( behalve dat hij vorige week onverwachts op de stoep stond, met zijn zoontje Daddy. Tot op heden doet het kind het hartstikke goed, na de operatie, maar wij weten dat het terug kan komen. Hij kwam mij nog extra bedanken voor de operatie met Daddy,maar vroeg wel , als hij weer naar het ziekenhuis moet of ik dat , dan wilde betalen. No way… Hij moet nu zelf de verantwoordelijkheid nemen, om daar geld voor apart te leggen. Ook het zoeken, naar een andere job ( want als kunstschilder blijf je arm). Ik heb contact met zijn oom gehad ( bankdirecteur) en die gaat een wisselkantoor voor hem openen, waarbij hij tevens de expositie van zijn schilderijen kan houden. Abraham gaat nog weer… een stapje verder.( het houdt niet op) Omdat ik nu mijn auto hier heb, en niet meer afhankelijk van hem ben en naar school kan gaan wanneer en met wie ik wil, zat hij mij opgegeven moment in de achtervolging naar school. Hij heeft mij daar op zo’n schandalige, schaamteloze manier in het bijzijn van de kinderen voor “rotte” vis uitgemaakt ( ik zal de details besparen).het sloeg nergens op, hoe krijg je het in godsnaam verzonnen. ( maar dat zegt genoeg over hem) Gelukkig had ik die dag een afspraak staan, met Omar de hulp akela . Ebraham, dwong hem om mij van de school te sturen.( want ik was daar alleen om aandacht te krijgen)en hij had geld genoeg om zijn leven lang voor de school en de kinderen te betalen ) er werd echter niet naar hem geluisterd…... Ebraham bedreigde mij toen zelfs met de dood “als ik vandaag niet uit Gambia verdween, was ik morgen vroeg dood.’ Ik heb geantwoord , dat ik dan liever dood ben, dan een leven lang in een Gambiaanse gevangenis en dat hij vooral niet moet denken dat ik bang voor ben..(stond dus wel te trillen op mijn benen).
Hij werd toen van de school gestuurd Die dag had ik een dokter ( gambiaan ) in de auto voor het bezoeken van de school. Deze man spreekt echt perfect Hoog Engels, zoals wij dat op school geleerd hebben . Hij heeft zich al die tijd nergens mee bemoeit en is toen alles uit gaan leggen wat voor mij verstaanbaar was. Er werd mij toen verteld, dat ze met het schoolbestuur zouden overleggen. Besloten werd dat ze voor mij gekozen hadden. Maar hier was ik het niet mee eens, want het komt er op neer , dat zij luisteren naar Abraham om keuzes te maken. Hij is de baas niet.. Voor mij hoeft de school geen keuzes te maken, omdat hij problemen heeft. met wie dan ook en dat probeert uit te spelen over andermans rug. Ik heb hun ook uitgelegd, dat ik trots ben op Abraham , wat hij allemaal voor de kids van Gambia gedaan heeft, door o.a. de school te coördineren. Hij heeft daar 2 autos’voor gehad en is 2 keer in Nederland geweest en heeft altijd alle kosten vergoed gekregen.
De schoolcommissie hebben toen samen de regels van de school opgesteld ,als volgt. 1.De school is van de dorpelingen, hun kids en de kids weer van de kids ( zij hebben alles in de vrije tijd gebouwd) 2. het schoolbestuur onder toezicht van de akela is de baas. 3. leerkrachten worden door hun uit betaald 4. de bankrekening komt op naam van de akela en Omar de hulp akela met abraham samen. Zij kunnen alleen geld opnemen, als ze dit gezamenlijk doen. 5. de Nijmegen Dakar auto van het dreamteam , is van de school. Ik heb hun ook uitgelegd, dat zij die daar heel goed kunnen gebruiken, maar dat het te duur is om de auto te onderhouden. Hier moet de auto echt om de 5000 km naar de garage, om filters, olie etc te vervangen. iedere dag je olie peil en de koelvloeistof controleren en de diesel is net zo duur als bij ons. 6. Zij hebben besloten dat Abraham de auto kan blijven rijden, als Abraham vertrekt door o.a. emigratie, moet hij de auto bij de school afleveren. Er wordt dan bekeken of ze hem zelf gaan gebruiken en anders wordt hij verkocht en gaat het geld naar de school.
Deze documenten zijn door hun ondertekent en aan mij overhandigd. Deze regels zijn aan Abraham gemeld, ( hij kwam 1 keer per maand daar om de leraren te betalen en eventueel schoolmateriaal te brengen) de rest regelden ze allemaal zelf.. Ebraham heeft al te kennen gegeven, Dat hij het alleen op zijn manier wilt doen en mij voor de rechter sleept om 4 jaar salaris uit te laten betalen . Hij moet nog € 8000,- voor de VAN bus terug betalen en dat geld heeft hij.. heeft intussen tijd ook diversen stukken grond gekocht,hij wordt ook door andere mensen geholpen. Het is gewoon een leuke Gids met een goede babbel en een goede taxi chauffeur met een veilige auto. en dan ga je door de knieën. Maar als puntje bij paaltje komt dan merk je dat er totaal geen respect is en vooral niet naar een vrouw. En als je dan als snotneus van 28, je zin niet krijgt, ga je maar ruzie maken en dreigen… met van alles en nog wat.
En dit was een van de vele problemen van manipuleren, maar voor mij het einde en heb afscheid van hem genomen. ( Kreeg als antwoord, dat hij dat niet eerlijk vond, want ik behandelde hem als een vijand.)
Mama gambia
|