Nieuws December 2010

(klik op de foto's voor vergroting)

 

 

Gambia web nieuws.

 

Wij zijn weer terug van weggeweest. 2 zeer vermoeiende weken, want ik heb het nog nooit ,zo lang en heet meegemaakt. Tussen de 35 en 41 graden, met een hoge luchtvochtigheid, zodat avonds alles klieder nat was, maar we hebben het weer overleefd.

Wij hebben 2 keer de school bezocht en het gaf een grote voldoening, om nu de klassen te zien zonder stof en schimmels. Het pleisterwerk ( aan de buitenkant) van vorig jaar is in ieder geval goed waterdicht en is nu ook geschilderd. Schilderen moet gewoon om de 2 jaar gebeuren. Ook de speeltoestellen hadden nog een kwastje nodig en dat was de 2e keer toen wij daar kwamen ook uitgevoerd.

 

                    

   

 

Wij hebben ook de schoolfoto’s van Milja en de okkernootjes uitgewisseld, die nu bij hun in de klas hangen.

 

 

 

Nieuwkomers.

 

Wij hebben nu weer 27 nieuwe kinderen. In de lijst van de kinderen, heb ik hun namen ingevuld op de plaats waar de schoolverlaters verdwenen zijn. De namen zijn geel gearceerd.

Ook zijn er weer foto's gemaakt. De nummers van de foto staat niet meer voor de naam, maar ik heb de naam nu onder de foto gezet. Als je op een foto klikt dan wordt hij vergroot en zie je of naam of nummer. Je kunt dan de foto eventueel uitprinten. Wij hebben nu weer 128 kinderen. Dus eigenlijk maar dan genoeg voor 3 onderwijzers. Vooral level 1 , de kinderen van 3 jaar is erg groot ) 60 kids. Eigenlijk is deze klas te groot en daar is veel meer speelgoed nodig , zoals legoblokken puzzels etc. Helaas is er niets meer van vorig jaar over. Elke dag 1 blokje of puzzel in je zak en het verdwijnt als sneeuw voor de zon. Gelukkig is modou erg goed in tekenen, wat hij dan weer kopieert en de kinderen in laat kleuren en de naam eronder laat schrijven wat daar bij past.

 

Wij hebben een vergadering gehad met de dorpscommissie en ik heb kennis gemaakt met Bob ( de Engelsman waar ik vorige keer over verteld heb en die de e mails naar mij voor de school regelt.)Ik heb ook met hem het onderhoud van de school doorgenomen, zodat het allemaal netjes blijft.

Er werd ook nog gevraagd of ik de kinderen wilde sponsoren die in Brufut op een privé school zitten. ( dit zijn de 12 beste leerlingen van afgelopen jaar en hun vonden het jammer om die kinderen naar de school van het gouvernement te sturen, omdat het onderwijs daar lager is) Ik heb ze uitgelegd, dat dat dan teveel wordt omdat er ieder jaar ook daar weer kinderen bijkomen en dan wordt het voor allen half werk en dat gaat dan ten kosten van de huidige school. Gelukkig hadden ze daar begrip voor.

Iedereen heeft nu inzicht van het geld wat op de bank staat en het is hun verantwoordelijkheid hoe ze het gebruiken.

Bob helpt hun er mee, omdat  Omar en de dorpscommissie niet kunnen lezen of schrijven.  Abraham heeft voor mij voorgoed afgedaan. Het geld wat hij zou ontvangen omdat hij de 4 wiel Dakar auto verkocht heeft € 1500.- heeft hij niet zoals beloofd op de schoolrekening gestort, maar voor zich zelf gebruikt. Ik zou naar de politie gaan om hem aan te geven, maar op advies van Bob en het comité is dit niet gebeurd, omdat daar door het geld toch niet terug zou komen en ik alleen een bult ellende op mijn nek zou halen.

Ze gaan er van uit dat zijn geweten op den duur zal gaan knagen.

 

De 1e week zijn Jan en Karin de Groot mee geweest naar de school  en hebben 10 kinderen gesponsord. “De Groot keukens Schagen,” hartelijk dank.

Ik laat de gasten die ik meeneem altijd de lolly’s of koekjes uitdelen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De 2e week was Jimmy meegegaan en wij hebben toen ook Wilma en Wim ( de kids van Omar) bezocht met natuurlijk de nodige

cadeautjes en een koffer met kleding , die ik van Beb en Cor gekregen had en de kinderkleertjes van Mia.

 

 

 

 

 

Modou die met ons terug reed, wilde perse dat wij nog even zijn moeder gingen bezoeken, die erg ziek was en een nierdialyse nodig heeft , maar wat ze daar niet hebben. Triest omdat te zien, dat je dan met zoveel pijn onder een boom slaapt. Ook daar maar weer even een duit in het zakje gedaan. De Opa van Modou leefde nog en heb ze ook maar even op de foto gezet, want het is maar zelden dat je zo’n oude mensen tegen komt. ( met een bril op van Mijn oma ?)

 

           

 

Cape point residence.

 

Op het moment dat wij ons appartementje betrokken, had Bax ( de manager)net zijn ontslag gekregen. De reden van zijn ontslag was, dat hij huur verrekend had met een gedeelte uit te betalen aan iemand die geld van zijn baas moest beuren, waar hij al 3 maanden op te wachten zat. Dit moet je natuurlijk nooit doen, want het is een probleem tussen die baas en die ander. Zijn baas zag dit echter als diefstal en het was totaal niet bespreekbaar. Aangezien niemand het gebouw en onderhoud kent, stapelden de problemen zich dagelijks op. Geen stroom, geen water, dus ook geen koelkast of airco. Bij het afrekenen wilde ik 60 euro inhouden, maar hij dreigde met de politie en daar had ik ook geen zin in. Ik heb met pijn in mijn hart afscheid genomen, want het was zo’n super mooi plekje… jammer , jammer, jammer. Cierni mijn kamermeisje huilde, maar ik heb haar beloofd als ik in Gambia ben dat ik haar altijd zal bezoeken en spullen/ kleding voor haar mee zal nemen. Zij was nu ook weer heel blij met de kleding van Beb en had ze de volgende dag al aan. Ik heb alle spullen van mij die daar opgeslagen lagen, in laten pakken en aan het personeel gegeven om daar geld van te maken. Hun wonen allemaal in een compound waar geen elektra is. Dus wat moet je dan met een magnetron, koffiezetter, grilplaat , mixer etc.

Cherno de computer man, heeft weer voor mijn internet verbinding gezorgd en hij kan de scan/printer nu ook houden. Cherno heeft 4 maanden bij het gouvernement gewerkt en tevens in opleiding om eigen internet stations te bouwen. Hij moet nu nog een jaar naar school om dat diploma te halen. Kosten zijn +/- € 1000.-, maar hij heeft dat geld zelf niet en vraagt of ik iemand kan vinden die hem daarbij kan helpen. Iedereen vraagt om geld en ik heb gezegd, dat ik niemand meer boven de 10 jaar help, maar in deze om nee te zeggen is dan heel moeilijk omdat het een heel serieuze knul is. Plus dat ik weer af moet wachten hoeveel donateurs ik voor mijn school krijg.

Bax zorgt nog steeds goed voor mijn auto, maar als je ziet hoe alles daar snel aftakelt, dan kun je maar een ding doen en dat is zo snel mogelijk verkopen. Omdat hij nu geen werk heeft, gaat hij overdag met de auto in serakunda staan, met stickers erop met “te koop” en betaal ik hem nu zijn salaris.( klinkt vet… maar hun salaris is € 30.-p.mnd.

 

Wij hebben ook nog het ziekenhuis van zijn oom bezocht en daar de verpleegkleding van Petra afgegeven. Zijn oom wilde mijn auto wel kopen, maar dan de helft aanbetalen in januari en de andere helft in april. Toen ik vertelde dat hij dan in april de auto pas kreeg, was hij niet zo enthousiast  meer.

 

 

Wij hebben ook het gezin van Bax bezocht en hebben de baby van Bax ( 2 maanden) verwent met cadeautjes. Ook hebben wij daar de zakken met baby kleding ( van Mia ‘s inzameling) daar afgegeven.

 

 

 

 

 

Verder hebben we gekeken naar een nieuwe plek om te wonen als wij of ik weer terug ga. In Serakunda is wel veel te doen en heb je alles in je omgeving, maar In Sunbeach hotel is dan toch meer mijn thuis gevoel met brede stranden en rust.

 

  

 

Drukte kun je altijd nog opzoeken en voor de culi restaurantjes ( wij hebben er weer verschillende ontdekt) kun je dan een taxi nemen, wat natuurlijk ook voor de school geldt.

Dit was het dan weer.. het volgende nieuws verschijnt pas in maart.

 

Met dank aan iedereen en groetjes van de kids en mama Gambia

 

Dank ook aan Tonny Nagtegaal , die deze gegevens weer op de web verzorgt , zodat deze online werkt.

 

 

<--Terug naar nieuws-->