Nieuws
December 2010
(klik op de
foto's voor vergroting)
Gambia web nieuws.
Wij
zijn weer terug van weggeweest. 2 zeer vermoeiende weken, want ik heb het nog
nooit ,zo lang en heet meegemaakt. Tussen de 35 en 41 graden, met een hoge
luchtvochtigheid, zodat avonds alles klieder nat was, maar we hebben het weer
overleefd.
Wij
hebben 2 keer de school bezocht en het gaf een grote voldoening, om nu de
klassen te zien zonder stof en schimmels. Het pleisterwerk ( aan de
buitenkant) van vorig jaar is in ieder geval goed waterdicht en is nu ook
geschilderd. Schilderen moet gewoon om de 2 jaar gebeuren. Ook de
speeltoestellen hadden nog een kwastje nodig en dat was de 2e keer
toen wij daar kwamen ook uitgevoerd.
Wij
hebben ook de schoolfoto’s van Milja en de okkernootjes uitgewisseld, die nu bij
hun in de klas hangen.
Nieuwkomers.
Wij
hebben nu weer 27 nieuwe kinderen. In de lijst van de kinderen, heb ik hun namen
ingevuld op de plaats waar de schoolverlaters verdwenen zijn.
De namen zijn geel gearceerd.
Ook
zijn er weer foto's gemaakt. De nummers van de foto staat niet meer voor de
naam, maar ik heb de naam nu onder de foto gezet. Als je op een foto klikt dan
wordt hij vergroot en zie je of naam of nummer. Je kunt dan de foto eventueel
uitprinten. Wij hebben nu weer 128 kinderen. Dus eigenlijk maar dan genoeg voor
3 onderwijzers. Vooral level 1 , de kinderen van 3 jaar is erg groot ) 60 kids.
Eigenlijk is deze klas te groot en daar is veel meer speelgoed nodig , zoals
legoblokken puzzels etc. Helaas is er niets meer van vorig jaar over. Elke dag 1
blokje of puzzel in je zak en het verdwijnt als sneeuw voor de zon. Gelukkig is
modou erg goed in tekenen, wat hij dan weer kopieert en de kinderen in laat
kleuren en de naam eronder laat schrijven wat daar bij past.
Wij
hebben een vergadering gehad met de dorpscommissie en ik heb kennis gemaakt met
Bob ( de Engelsman waar ik vorige keer over verteld heb en die de e mails naar
mij voor de school regelt.)Ik heb ook met hem het onderhoud van de school
doorgenomen, zodat het allemaal netjes blijft.
Er werd
ook nog gevraagd of ik de kinderen wilde sponsoren die in Brufut op een privé
school zitten. ( dit zijn de 12 beste leerlingen van afgelopen jaar en hun
vonden het jammer om die kinderen naar de school van het gouvernement te sturen,
omdat het onderwijs daar lager is) Ik heb ze uitgelegd, dat dat dan teveel wordt
omdat er ieder jaar ook daar weer kinderen bijkomen en dan wordt het voor allen
half werk en dat gaat dan ten kosten van de huidige school. Gelukkig hadden ze
daar begrip voor.
Iedereen heeft nu inzicht van het geld wat op de bank staat en het is hun
verantwoordelijkheid hoe ze het gebruiken.
Bob
helpt hun er mee, omdat Omar en de dorpscommissie niet kunnen lezen of
schrijven. Abraham heeft voor mij voorgoed afgedaan. Het geld wat hij zou
ontvangen omdat hij de 4 wiel Dakar auto verkocht heeft € 1500.- heeft hij niet
zoals beloofd op de schoolrekening gestort, maar voor zich zelf gebruikt. Ik zou
naar de politie gaan om hem aan te geven, maar op advies van Bob en het comité
is dit niet gebeurd, omdat daar door het geld toch niet terug zou komen en ik
alleen een bult ellende op mijn nek zou halen.
Ze gaan
er van uit dat zijn geweten op den duur zal gaan knagen.
De 1e
week zijn Jan en Karin de Groot mee geweest naar de school en hebben 10
kinderen gesponsord. “De Groot keukens Schagen,” hartelijk dank.
Ik laat
de gasten die ik meeneem altijd de lolly’s of koekjes uitdelen.
De 2e
week was Jimmy meegegaan en wij hebben toen ook Wilma en Wim ( de kids van Omar)
bezocht met natuurlijk de nodige
cadeautjes en een koffer met kleding , die ik
van Beb en Cor gekregen had en de kinderkleertjes van Mia.
Modou
die met ons terug reed, wilde perse dat wij nog even zijn moeder gingen
bezoeken, die erg ziek was en een nierdialyse nodig heeft , maar wat ze daar
niet hebben. Triest omdat te zien, dat je dan met zoveel pijn onder een boom
slaapt. Ook daar maar weer even een duit in het zakje gedaan. De Opa van Modou
leefde nog en heb ze ook maar even op de foto gezet, want het is maar zelden dat
je zo’n oude mensen tegen komt. ( met een bril op van Mijn oma ?)
Cape
point residence.
Op het
moment dat wij ons appartementje betrokken, had Bax ( de manager)net zijn
ontslag gekregen. De reden van zijn ontslag was, dat hij huur verrekend had met
een gedeelte uit te betalen aan iemand die geld van zijn baas moest beuren, waar
hij al 3 maanden op te wachten zat. Dit moet je natuurlijk nooit doen, want het
is een probleem tussen die baas en die ander. Zijn baas zag dit echter als
diefstal en het was totaal niet bespreekbaar. Aangezien niemand het gebouw en
onderhoud kent, stapelden de problemen zich dagelijks op. Geen stroom, geen
water, dus ook geen koelkast of airco. Bij het afrekenen wilde ik 60 euro
inhouden, maar hij dreigde met de politie en daar had ik ook geen zin in. Ik heb
met pijn in mijn hart afscheid genomen, want het was zo’n super mooi plekje…
jammer , jammer, jammer. Cierni mijn kamermeisje huilde, maar ik heb haar
beloofd als ik in Gambia ben dat ik haar altijd zal bezoeken en spullen/ kleding
voor haar mee zal nemen. Zij was nu ook weer heel blij met de kleding van Beb en
had ze de volgende dag al aan. Ik heb alle spullen van mij die daar opgeslagen
lagen, in laten pakken en aan het personeel gegeven om daar geld van te maken.
Hun wonen allemaal in een compound waar geen elektra is. Dus wat moet je dan met
een magnetron, koffiezetter, grilplaat , mixer etc.
Cherno
de computer man, heeft weer voor mijn internet verbinding gezorgd en hij kan de
scan/printer nu ook houden. Cherno heeft 4 maanden bij het gouvernement gewerkt
en tevens in opleiding om eigen internet stations te bouwen. Hij moet nu nog een
jaar naar school om dat diploma te halen. Kosten zijn +/- € 1000.-, maar hij
heeft dat geld zelf niet en vraagt of ik iemand kan vinden die hem daarbij kan
helpen. Iedereen vraagt om geld en ik heb gezegd, dat ik niemand meer boven de
10 jaar help, maar in deze om nee te zeggen is dan heel moeilijk omdat het een
heel serieuze knul is. Plus dat ik weer af moet wachten hoeveel donateurs ik
voor mijn school krijg.
Bax
zorgt nog steeds goed voor mijn auto, maar als je ziet hoe alles daar snel
aftakelt, dan kun je maar een ding doen en dat is zo snel mogelijk verkopen.
Omdat hij nu geen werk heeft, gaat hij overdag met de auto in serakunda staan,
met stickers erop met “te koop” en betaal ik hem nu zijn salaris.( klinkt vet…
maar hun salaris is € 30.-p.mnd.
Wij
hebben ook nog het ziekenhuis van zijn oom bezocht en daar de verpleegkleding
van Petra afgegeven. Zijn oom wilde mijn auto wel kopen, maar dan de helft
aanbetalen in januari en de andere helft in april.
Toen ik vertelde dat hij dan
in april de auto pas kreeg, was hij niet zo enthousiast meer.
Wij
hebben ook het gezin van Bax bezocht en hebben de baby van Bax ( 2 maanden)
verwent met cadeautjes. Ook hebben wij daar de zakken met baby kleding ( van Mia
‘s inzameling) daar afgegeven.
Verder
hebben we gekeken naar een nieuwe plek om te wonen als wij of ik weer terug ga.
In Serakunda is wel veel te doen en heb je alles in je omgeving, maar In
Sunbeach hotel is dan toch meer mijn thuis gevoel met brede stranden en rust.
Drukte
kun je altijd nog opzoeken en voor de culi restaurantjes ( wij hebben er weer
verschillende ontdekt) kun je dan een taxi nemen, wat natuurlijk ook voor de
school geldt.
Dit was
het dan weer.. het volgende nieuws verschijnt pas in maart.
Met dank aan iedereen en groetjes van de kids en mama Gambia
Dank
ook aan Tonny Nagtegaal , die deze gegevens weer op de web verzorgt , zodat deze
online werkt.
<--Terug naar nieuws-->
|